Visumproblemen
Door: rasmoes
Blijf op de hoogte en volg radmer
17 Februari 2000 | China, Changcha
hallo beste K,V,F,C en andere menssoorten
ja deze keer ga ik mijn briefje denk ik schrijven vanaf de vreemdste plaats die ik tot nu toe heb gevonden.ik zou namelijk weer vanuit het telecomunicatiecentrem gaan mailen maar kom ik daar is alles dicht toen met veel gebarentaal weten te kennen maken dat ik een computer nodig had en met een taxi ben ik ongveer 20 minuten door de hele stad gesjeest ja deze stad heeft maar 6.000.000 inwoners hoor..toen kwam ik bij een universiteit terecht daar ben ik een paar willekeurige gebouwen binnen gelopen en nu zit ik hier achter een computer helemaal alleen in een groot gebouw..wel betekend dit dat ik nu rustig mijn briefje kan schrijven..zoals ik china nu ken de afgelopen dagen is het wat een appart land de taal alleen al en zolang we uit hong kong zijn vertrokken heb ik nog 0 andere withoofden gezien laat staan dat het dan ook nog eens backpackers zouden zijn..nou ik zal niet langer gaan lullen want anders komt er niks van en ik moet om 14.22 de trein halen naar Shanghai die rit gaat 20 uur duren...
oke ik haal de radiatorverf uit de kast en begin met waar ik gebleven was en dat was 12-2-2000 dag nr. 89 na mijn briefje te hebben getikt op de computer in een mafieosie guesthousse liep ik een indier tegen het lijf hij zag er nogal zakenmanachtig uit en bood me een kop thee aan..hij wou wat info over visum's en werktoestemingen hij wou werken ja ik kreeg bijna een hartaanval..zo schrok ik..ik dacht namelijk dat die indiers niet werkten maar als dat wel zo is vraag ik me af waar ze al die tijd vandaan halen om india zo vol te krijgen m,et al die mensen..ik bedoel als er zoveel mensen wonen dan moeten er ook heel wat kinderen worden geboren= ook heel veel oefenen om dit te kunnen..
enn dat kost tijd..nou ik geloof dat dit een beetje te gecompliceerd wordt dus ga ik maar snel verder ik heb hem wat inlichting gegeven over visum's enz. ook heb ik hem verteld dat het onmogelijk is om nederland binnen te komen..hihihi...na dit gebeuren ben ik snel me paraat gaan maken want ik zou namelijk wendy..mijn internetcontact gaan ontmoeten om drie uur bij de Mcdonnalds..ja er zijn 100 McDonalds in hong kong dus helaas zaten we beide bij de verkeerde te wachten nou toen maar terug gegaan naar m'n hotel daar heb ik wat kaarten geschreven en ze daarna meteen gepost ook ben ik even gaan internetten om een nieuwe afspraak te maken toen eens even de ferry genomen naar hong kong island ..tsjonge wat een grote gebouwen staan daar dat dat eiland nog niet zinkt..daar wat rondlopen en met open mond naar de gebouwen staan te kijken ik voelde me er overigens helemaal niet zo thuis tussen alle zakenmensen..in smokings en ik daar wat rondlopen in mijn travelerstenue maar ja het is nu ook weer niet zo dat ik bang ben of zo..na wat te drinken halen..een glaasje water dit was nog vrij goedkoop koste maar 6,= en wat rondkijken en daarna ben ik maar eens op zoek gegaan naar een restaurant..het spaghetti huis trok me wel aan dus daar maar even naar binnen en wat eten goedkoop was het niet maar ja..toen nog wat rondlopen en maar even wat geld bijpinnen want het geld loopt hier je beurs uit als dun water door een grote trechter..toen eens even met de ondergrondse trein ook wel meet-ro genoemd wat heen en weer rijden..prachtig alles is high tec automatisch ja er worden duizenden mensen vervoerd en er zijn maar twee personeelsleden voor nodig..als je bijv. een cmabodjaanse minibus hebt daar is de helf van de bus al personeel van en hier worden er duizenden vervoerd en maar twee man...nou na dat ik het wel een beetje gezien had ben ik maar met de metro terug gegaan ipv de ferry toen ik terug kwam lag er een boodschap onder de deur gelukkig geen bruine of gele maar eentje op papier..van wendy ze zou me om 11.00 op komen halen morgen..gelukkig dan kon het niet meer mis lopen nou daarna ben ik nog maar een klein indiaas tandoorie hapje gaan eten want ik stierf van de honger na zo'n hele dag rondlopen toen ik daar van terug kwam heb ik maar even naar huis gebeld want dit was ook wel weer eens nodig de laatste keer was vanuit bangkok op 2 januarie..dus hoogtijd .nou gelukkig was alles goed ja laatst had ik een cartoon gestuurd aan iedereen en er stond boven dokter dokter die kreeg mijn ouders ook en schrokken zich de pleuris en zijn meteen aan het mailen geraakt aan wayne en mijn adres maar gelukkig konden we ze beide gerust stellen...nou dat bellen was wel even lekker en toen ben ik mijn bedje in gekropen samen met wayne want we moesten een tweepersoonsbed delen..toen dag 90 om 10.00 was ik wakker meteen na de douche gaan emailen naar wendy want ik zag alles al weer helemaal verkeerd komen ik had namelijk van de huisgenoot te horen gekregen dat ze gebeld had en dat we bij de mc donnalds zouden afspreken maar wat bleek nu deze telefoon kwam eerder dan de message aleen dat wist ik niet dus ben ik na een korte mailsessie naar de macdonalds toe gelopen en gewacht tot precies 11.00 maar niemand te bekennen toen maar naar de andere mc donalds toegelopen en daar ook niks toen weer terug naar de eerste en daar stond peter dat was wendy's nu ondertussen-ex reisgenoot...nou toen ben ik met peter een 34 jarige ervaren reiziger naar twee andere mc donalds gelopen en daarna weer naar de eerste ja ik werd bijna clown..van al die mcdonnalds maar gelukkig vonden we ze bij de eerste mc donnalds terug.
toen met z'n drieen de ferry gepakt en daarna een andere ferry toen de bus en met de bus naar een of andere bronzen budha boven op een berg op een eilandje bij hongkong hier hebben we eerst wat gegeten en zijn daarna de boel eens gaan verkennen ja was wel intresant maar daar is ook alles mee gezegd ik heb trouwens aan een stuk doorgepraat met peter en wendy lekker in het nederlands nou na de dag wat te hebben volgeluld zijn we weer teruggekeerd en hebben wendy en peter mijn foto's nog bekeken en zijn we indiaas gaan eten was weer overheerlijk.toen hadden we met wayne en mathew afgesproken in een bar dus daar maar even kijken er was voetbal op dus dat was wel weer even leuk ik begon namelijk al zenuwachtig te worden want heerenveen moest tegen psv...nou na wat drinken en wat praten zagen we een groep van ongeveer 15 beeldschone dames dus daar ging al gauw de aandacht naar uit op een gegeven moment hebben we een weddenschap gelegd van 10 HK$ elk van waar dat ze vandaan kwamen ik zei nederland en peter,mathew en wayne zeiden engeland..maaar ja hoe kwamen we er nu achter..toen ging wendy maar even vragen..en wat dacht je...Conetikut amerika dus..nou niemand haed gewonnen dus maar weer verder praten tv kijken en naar die dames kijken op een gegeven moment stonden ze allemaal op en kwamen ze toch wel gevaarlijk dicht bij.uhh...ja het werd opeens heel warm en zweterig..ze gingen zelfs op knieen voor ons zitten alle 15 en begonnen te zingen...wat ze precies zongen weet ik al niet eens meer want ik was totaal van de kaart en wist even niet waar ik kijken moest..het was overigens prachtig gezongen..daarna zijn ze afgetaaid en vertelde wendy die trouwens ook dit tafereel gefilmd had.dat ze die meiden had gevraagd om zich te gaan introduceren aan ons..vandaar dus en aangezien ze bij een of andere zingkoor zaten hebben ze dus voor ons gezongen..nou het duurde een uur of twee voor wij weer bij positieven waren en daarna ben ik naar huis gegaan heb m'n zusje nog even gebeld want die was jarig..en om 02.00 ben ik in bedje gedoken en dag 91 in geslapen dat was dag 14-2-2000 valentijnsdag..ik heb mijn computer deze dag geblokeerd vanwege een mogelijke overbelasting aan valentijnsmeisjes..uhh...nou om 09.30 uit de veren even een breakfast eten en toen naar de bibliotheek om te internetten het was hierv gratis en dat is nogal een verschil met de mafieosie waar het 10,- per uur koste..maar teleurgesteld zag ik dat heerenveen met 3-0 had verloren toen snel terug en een douche genomen en daarna alles snel inpakken want we hadden om 11.00 afgesproken met peter en wendy we zouden vandaag namelijk hong kong gaan verlaten dus om 11.00 stonden we paraat hebben we met z'n vijven de bus genomen en daarna de trein naar de grensovergang naar china daar stond ons een leuke verasing te wachten we moesten namelijk een nieuw visum aanvragen want we waren hong kong in gegaan en dus china uit nu wouden we weer china in maar we hadden een single entrie visum dus dit was niet meer geldig..ik kwam hong kong wel uit maar stuite op problemen toen ik china in wou..wayne en mathew kwamen hong kong niet eens uit omdat ze engels zijn en deze kunnen in niemandsland tussen HK en china geen visum aanvragen ik heb met veel gesodemieter een vijf daags visum voor schenshen aangevraagd en ben toen de stad ingegaan om dit te verlengen tot een maand en in heel china peter en wendy hebben gewacht bij het treinstation want wayne en mathew waren er ook nog niet ik ben naar de straat gelopen waar dat adres was voor die verlenging maar ik moest nummer 174 hebben en stond voor nummer 3854.uhhh..nou na wat lopen kwam ik niet verder dan 2172 toen maar een taxi genomen maar deze snapte er niks van dus reed wat heen en weerr en ging bij een groot hotel vragen toen konden we eindelijk naar de juiste plek rijden en daar heb ik in een half uurtje mijn visum veranderd en ben teruggekeerd met de taxi daar heb ik wendy en peter weer gevonden en gelijk daarna even wat info over de trein gevraagd naar changsha maar dit was moeilijk uit te leggen met gebarentaal toen heb ik mat en wayne teruggevonden en hebben we samen vier tickets gekocht hardsleepers voor de twaalf uur durende trip naar changsha peter heeft een ticket naar guangzhou gekocht en ging dus alleen verder wij zijn nu vergezeld van wendy nou met z'n allen hadden we nog even tijd om wat te eten bij mcdonnalds dus daar maar wat eten en ook hebben we daar geleerd hoe je in het chinees zegt I LOVE YOU = woeziewanie toen snel terug naar het station en van peter afscheid nemen en onze trein opgezocht inchecken en rijden maar na wat rondlopen zijn we naar het restaurant van de trein gegaan hier wat kaarten en pinda's eten en helaas werden we het restaurant uitgestuurd want je moet betalen als je daar wilt zitten..dus maar terug naar de hut ik heb ook nog een lange reis gemaakt om wat noodles en drinken te bemachtigen deze lekker opeten en toen nog een heel gesprek met een goed engelks sprekende chinees welke ons allemaal intresante verhalen vertelde over Mao een chinese held..daarna op bed en slapen maar..helaas heb ik weer geen tijd om de rest van het verhaal af te maken want het is nu 11.30 en ik moet weer terug en om 12.00 uit het hotel zijn dus vandaar..dat ik nu haastig moet stoppen...
oke tot de volgende brief vanuit SHANGHAI...
groetjes radmer
ja deze keer ga ik mijn briefje denk ik schrijven vanaf de vreemdste plaats die ik tot nu toe heb gevonden.ik zou namelijk weer vanuit het telecomunicatiecentrem gaan mailen maar kom ik daar is alles dicht toen met veel gebarentaal weten te kennen maken dat ik een computer nodig had en met een taxi ben ik ongveer 20 minuten door de hele stad gesjeest ja deze stad heeft maar 6.000.000 inwoners hoor..toen kwam ik bij een universiteit terecht daar ben ik een paar willekeurige gebouwen binnen gelopen en nu zit ik hier achter een computer helemaal alleen in een groot gebouw..wel betekend dit dat ik nu rustig mijn briefje kan schrijven..zoals ik china nu ken de afgelopen dagen is het wat een appart land de taal alleen al en zolang we uit hong kong zijn vertrokken heb ik nog 0 andere withoofden gezien laat staan dat het dan ook nog eens backpackers zouden zijn..nou ik zal niet langer gaan lullen want anders komt er niks van en ik moet om 14.22 de trein halen naar Shanghai die rit gaat 20 uur duren...
oke ik haal de radiatorverf uit de kast en begin met waar ik gebleven was en dat was 12-2-2000 dag nr. 89 na mijn briefje te hebben getikt op de computer in een mafieosie guesthousse liep ik een indier tegen het lijf hij zag er nogal zakenmanachtig uit en bood me een kop thee aan..hij wou wat info over visum's en werktoestemingen hij wou werken ja ik kreeg bijna een hartaanval..zo schrok ik..ik dacht namelijk dat die indiers niet werkten maar als dat wel zo is vraag ik me af waar ze al die tijd vandaan halen om india zo vol te krijgen m,et al die mensen..ik bedoel als er zoveel mensen wonen dan moeten er ook heel wat kinderen worden geboren= ook heel veel oefenen om dit te kunnen..
enn dat kost tijd..nou ik geloof dat dit een beetje te gecompliceerd wordt dus ga ik maar snel verder ik heb hem wat inlichting gegeven over visum's enz. ook heb ik hem verteld dat het onmogelijk is om nederland binnen te komen..hihihi...na dit gebeuren ben ik snel me paraat gaan maken want ik zou namelijk wendy..mijn internetcontact gaan ontmoeten om drie uur bij de Mcdonnalds..ja er zijn 100 McDonalds in hong kong dus helaas zaten we beide bij de verkeerde te wachten nou toen maar terug gegaan naar m'n hotel daar heb ik wat kaarten geschreven en ze daarna meteen gepost ook ben ik even gaan internetten om een nieuwe afspraak te maken toen eens even de ferry genomen naar hong kong island ..tsjonge wat een grote gebouwen staan daar dat dat eiland nog niet zinkt..daar wat rondlopen en met open mond naar de gebouwen staan te kijken ik voelde me er overigens helemaal niet zo thuis tussen alle zakenmensen..in smokings en ik daar wat rondlopen in mijn travelerstenue maar ja het is nu ook weer niet zo dat ik bang ben of zo..na wat te drinken halen..een glaasje water dit was nog vrij goedkoop koste maar 6,= en wat rondkijken en daarna ben ik maar eens op zoek gegaan naar een restaurant..het spaghetti huis trok me wel aan dus daar maar even naar binnen en wat eten goedkoop was het niet maar ja..toen nog wat rondlopen en maar even wat geld bijpinnen want het geld loopt hier je beurs uit als dun water door een grote trechter..toen eens even met de ondergrondse trein ook wel meet-ro genoemd wat heen en weer rijden..prachtig alles is high tec automatisch ja er worden duizenden mensen vervoerd en er zijn maar twee personeelsleden voor nodig..als je bijv. een cmabodjaanse minibus hebt daar is de helf van de bus al personeel van en hier worden er duizenden vervoerd en maar twee man...nou na dat ik het wel een beetje gezien had ben ik maar met de metro terug gegaan ipv de ferry toen ik terug kwam lag er een boodschap onder de deur gelukkig geen bruine of gele maar eentje op papier..van wendy ze zou me om 11.00 op komen halen morgen..gelukkig dan kon het niet meer mis lopen nou daarna ben ik nog maar een klein indiaas tandoorie hapje gaan eten want ik stierf van de honger na zo'n hele dag rondlopen toen ik daar van terug kwam heb ik maar even naar huis gebeld want dit was ook wel weer eens nodig de laatste keer was vanuit bangkok op 2 januarie..dus hoogtijd .nou gelukkig was alles goed ja laatst had ik een cartoon gestuurd aan iedereen en er stond boven dokter dokter die kreeg mijn ouders ook en schrokken zich de pleuris en zijn meteen aan het mailen geraakt aan wayne en mijn adres maar gelukkig konden we ze beide gerust stellen...nou dat bellen was wel even lekker en toen ben ik mijn bedje in gekropen samen met wayne want we moesten een tweepersoonsbed delen..toen dag 90 om 10.00 was ik wakker meteen na de douche gaan emailen naar wendy want ik zag alles al weer helemaal verkeerd komen ik had namelijk van de huisgenoot te horen gekregen dat ze gebeld had en dat we bij de mc donnalds zouden afspreken maar wat bleek nu deze telefoon kwam eerder dan de message aleen dat wist ik niet dus ben ik na een korte mailsessie naar de macdonalds toe gelopen en gewacht tot precies 11.00 maar niemand te bekennen toen maar naar de andere mc donalds toegelopen en daar ook niks toen weer terug naar de eerste en daar stond peter dat was wendy's nu ondertussen-ex reisgenoot...nou toen ben ik met peter een 34 jarige ervaren reiziger naar twee andere mc donalds gelopen en daarna weer naar de eerste ja ik werd bijna clown..van al die mcdonnalds maar gelukkig vonden we ze bij de eerste mc donnalds terug.
toen met z'n drieen de ferry gepakt en daarna een andere ferry toen de bus en met de bus naar een of andere bronzen budha boven op een berg op een eilandje bij hongkong hier hebben we eerst wat gegeten en zijn daarna de boel eens gaan verkennen ja was wel intresant maar daar is ook alles mee gezegd ik heb trouwens aan een stuk doorgepraat met peter en wendy lekker in het nederlands nou na de dag wat te hebben volgeluld zijn we weer teruggekeerd en hebben wendy en peter mijn foto's nog bekeken en zijn we indiaas gaan eten was weer overheerlijk.toen hadden we met wayne en mathew afgesproken in een bar dus daar maar even kijken er was voetbal op dus dat was wel weer even leuk ik begon namelijk al zenuwachtig te worden want heerenveen moest tegen psv...nou na wat drinken en wat praten zagen we een groep van ongeveer 15 beeldschone dames dus daar ging al gauw de aandacht naar uit op een gegeven moment hebben we een weddenschap gelegd van 10 HK$ elk van waar dat ze vandaan kwamen ik zei nederland en peter,mathew en wayne zeiden engeland..maaar ja hoe kwamen we er nu achter..toen ging wendy maar even vragen..en wat dacht je...Conetikut amerika dus..nou niemand haed gewonnen dus maar weer verder praten tv kijken en naar die dames kijken op een gegeven moment stonden ze allemaal op en kwamen ze toch wel gevaarlijk dicht bij.uhh...ja het werd opeens heel warm en zweterig..ze gingen zelfs op knieen voor ons zitten alle 15 en begonnen te zingen...wat ze precies zongen weet ik al niet eens meer want ik was totaal van de kaart en wist even niet waar ik kijken moest..het was overigens prachtig gezongen..daarna zijn ze afgetaaid en vertelde wendy die trouwens ook dit tafereel gefilmd had.dat ze die meiden had gevraagd om zich te gaan introduceren aan ons..vandaar dus en aangezien ze bij een of andere zingkoor zaten hebben ze dus voor ons gezongen..nou het duurde een uur of twee voor wij weer bij positieven waren en daarna ben ik naar huis gegaan heb m'n zusje nog even gebeld want die was jarig..en om 02.00 ben ik in bedje gedoken en dag 91 in geslapen dat was dag 14-2-2000 valentijnsdag..ik heb mijn computer deze dag geblokeerd vanwege een mogelijke overbelasting aan valentijnsmeisjes..uhh...nou om 09.30 uit de veren even een breakfast eten en toen naar de bibliotheek om te internetten het was hierv gratis en dat is nogal een verschil met de mafieosie waar het 10,- per uur koste..maar teleurgesteld zag ik dat heerenveen met 3-0 had verloren toen snel terug en een douche genomen en daarna alles snel inpakken want we hadden om 11.00 afgesproken met peter en wendy we zouden vandaag namelijk hong kong gaan verlaten dus om 11.00 stonden we paraat hebben we met z'n vijven de bus genomen en daarna de trein naar de grensovergang naar china daar stond ons een leuke verasing te wachten we moesten namelijk een nieuw visum aanvragen want we waren hong kong in gegaan en dus china uit nu wouden we weer china in maar we hadden een single entrie visum dus dit was niet meer geldig..ik kwam hong kong wel uit maar stuite op problemen toen ik china in wou..wayne en mathew kwamen hong kong niet eens uit omdat ze engels zijn en deze kunnen in niemandsland tussen HK en china geen visum aanvragen ik heb met veel gesodemieter een vijf daags visum voor schenshen aangevraagd en ben toen de stad ingegaan om dit te verlengen tot een maand en in heel china peter en wendy hebben gewacht bij het treinstation want wayne en mathew waren er ook nog niet ik ben naar de straat gelopen waar dat adres was voor die verlenging maar ik moest nummer 174 hebben en stond voor nummer 3854.uhhh..nou na wat lopen kwam ik niet verder dan 2172 toen maar een taxi genomen maar deze snapte er niks van dus reed wat heen en weerr en ging bij een groot hotel vragen toen konden we eindelijk naar de juiste plek rijden en daar heb ik in een half uurtje mijn visum veranderd en ben teruggekeerd met de taxi daar heb ik wendy en peter weer gevonden en gelijk daarna even wat info over de trein gevraagd naar changsha maar dit was moeilijk uit te leggen met gebarentaal toen heb ik mat en wayne teruggevonden en hebben we samen vier tickets gekocht hardsleepers voor de twaalf uur durende trip naar changsha peter heeft een ticket naar guangzhou gekocht en ging dus alleen verder wij zijn nu vergezeld van wendy nou met z'n allen hadden we nog even tijd om wat te eten bij mcdonnalds dus daar maar wat eten en ook hebben we daar geleerd hoe je in het chinees zegt I LOVE YOU = woeziewanie toen snel terug naar het station en van peter afscheid nemen en onze trein opgezocht inchecken en rijden maar na wat rondlopen zijn we naar het restaurant van de trein gegaan hier wat kaarten en pinda's eten en helaas werden we het restaurant uitgestuurd want je moet betalen als je daar wilt zitten..dus maar terug naar de hut ik heb ook nog een lange reis gemaakt om wat noodles en drinken te bemachtigen deze lekker opeten en toen nog een heel gesprek met een goed engelks sprekende chinees welke ons allemaal intresante verhalen vertelde over Mao een chinese held..daarna op bed en slapen maar..helaas heb ik weer geen tijd om de rest van het verhaal af te maken want het is nu 11.30 en ik moet weer terug en om 12.00 uit het hotel zijn dus vandaar..dat ik nu haastig moet stoppen...
oke tot de volgende brief vanuit SHANGHAI...
groetjes radmer
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
